Wednesday, March 4, 2015

Տրիֆֆիդները եւ լուցկու բոցկլտացող էժանությունը

Հազարավոր խորանարդ մետր անտառներ վերամշակվում են հարյուրավոր գործարաններում, կտրատվում մանր փայտիկների, անցնում տասնյակ քիմիական գործընթացներ, տեղավորվում փոքրիկ տուփիկների մեջ եւ ուղարկվում լույս աշխարհ: Վառվելու-անհետանալու: Լուցկիները կրակի թերեւս ամենատարածված եւ ամենավանդալային աղբյուրն են, եթե
հարցին նայում ենք փոքր-ինչ գլոբալ մակարդակով:


Այդպես նայելու կարիք, կարծում եմ, կա:
Ինչպես եւ օֆիսային թղթերի հարցում, հիշո՞ւմ եք տրիֆֆիդներին:
Պատկերացրեք, թե ինչ կլինի մեզ հետ, եթե հանկարծ Ուինդեմի հորինած տրիֆֆիդները հայտնվեն` վրեժ լուծելու լուցկի դարձած իրենց ցեղակից-նախնիների համար: Եւ կվառվի ու կխորովվի ցեղը մարդկային բուսական կրակի գեհենում:
Իսկ եթե լուրջ, ապա լուցկիների (անտառի) ողջ խնդիրը շուկան է, ավելի կոնկրետ` շուկաներում լուցկու գինը: Չի կարելի վաճառել անտառի բոցկլտացող մասնիկը տասը դրամով: Հնարավոր է, որ մեկ տուփ լուցկու ինքնարժեքը հենց այդքան է, բայց պետք է գոնե հարգել կրակի գաղափարը եւ այն ուղղանկյուն տուփը, որի մեջ շարված են լուցկիները: Ախր հարաբերականորեն ոչ վաղ անցյալում մարդիկ չէին կարող նույնիսկ մտածել այդպիսի տուփի մասին, իսկ կրակը թվում եր գերբնական շայթան-կայծակ:
Էլ չեմ ասում, որ բոլորովին վերջերս` թեյ պատրաստելու համար ավելի հաճախ մատաղ էր արվում լուցկու մեկ հատիկ` վառելու գազի կապույտ կրակը, իսկ այժմ (տրիֆֆիդներ, լսո՞ւմ եք) կան էլեկտրական թեյնիկներ, որոնցից մեկն էլ պատկանում է ինձ եւ որով էլ կպատրաստեմ այսօրվա թեյը:

Նկարի աղբյուրը` http://oboi-dlja-stola.ru/tag/%D1%81%D0%BF%D0%B8%D1%87%D0%BA%D0%B8

No comments:

Post a Comment