Մոլորակն ափսոս է:
Համաշխարհային գրասենյակային-տպագրական համակարգն անիծում է մեր մոլորակի հերը հենց այնպես, առանց որեւէ լուրջ բարոյական հիմքերի: Սովորաբար, երբ խոսք է գնում այս թեմայի մասին, թե ավելորդ թղթատարությունը գնում է ոչ միայն մարդկանց նյարդերի, այլեւ մոլորակի անտառների հաշվին, ինձ հակադարձողները ասում են. "Բա գրքե՞րդ":
Է հա գրքերս: Որոնք պատրաստված են հաճախ մի քանի անգամ վերամշակված թղթից, իրենցից ներկայացնում են թեկուզ որոշ դեպքերում կասկածելի, բայց այնուամենայնիվ` մշակութային ժառանգություն եւ արվեստի գործ: Համեմատել գրքերը մի քանի դափոն սպիտակ, կուսական A4-ների հետ, որոնցից ամեն մեկի վրա մեկ-երկու տող է գրված առ այն, որ ոմն եսիմինչյանը աշխատում է եսիմինչ ՍՊԸ-ում եւ ստանում եսիմինչ գումար` անհեթեթություն է: Նույն հաջողությամբ կարելի է համեմատել Ալպյան լեռները եւ Իրանական բարձրավանդակը` սար ու ձորի տարբերություն:
Ողջ հաշվապահական եւ իրավաբանական բյուրոկրատիան ամեն օր արտադրում է տոննաներով թղթի թափոն, ու ես կասկածում եմ, թե այդ թափոնները ուղարկվում են վերամշակվելու:
Ի՞նչ կարիք կա: Ֆիրմաները, սովորաբար, հարուստ են եւ կարիք չունեն ավելորդ թղթերը մակուլատուրա հանձնելու: Մակուլատուրա, ճակատագրի հեգնանքով, ուղարկվում են հենց գրքերը...
Հիշեցի Ուինդեմի "Տրիֆֆիդների օրը": Աստված մի արասցե, իհարկե: Այս առթիվ կարելի է իրար հետեւից մի քանի կում անել սիրած թեյից եւ նայել դուրս` համոզվելու, որ ոչ մի տրիֆֆիդներ էլ չկան դրսում:
Չնայած, տրիֆֆիդների ի հայտ գալը հիմա կլիներ շատ տրամաբանական: Պատկերացրեք` ծառերն ունեն երեք ոտք, քայլում են եւ թունավոր շոշափուկներով խզարում կուրացած մարդկանց: Եթե Ուինդեմը ապրեր հիմա, ինձ թվում է, տրիֆֆիդները սպանելուց հետո մարդկանցից կսարքեին մագաղաթներ եւ վրան կգրեին. "Ծանուցում առ այն, որ տվյալ եսիմինչ տրիֆֆիդը տվել է տվյալ մարդու վերջը, որպեսզի ներկայացնի տեղեկագիր-հավաստագիր վկայական առ այն, որ սույն եսիմինչ տրիֆֆիդը տվել է տվյալ մարդու վերջը, որպեսզի ներկայացնի տեղեկագիր-հավաստագիր վկայական առ այն, սույն եսիմինչ տրիֆֆիդը..."
Մի խոսքով` բյուրոկրատիա:
Այս թեմային, ամենայն հավանականությամբ, կանդրադառնանք ժամանակ առ ժամանակ:
Համաշխարհային գրասենյակային-տպագրական համակարգն անիծում է մեր մոլորակի հերը հենց այնպես, առանց որեւէ լուրջ բարոյական հիմքերի: Սովորաբար, երբ խոսք է գնում այս թեմայի մասին, թե ավելորդ թղթատարությունը գնում է ոչ միայն մարդկանց նյարդերի, այլեւ մոլորակի անտառների հաշվին, ինձ հակադարձողները ասում են. "Բա գրքե՞րդ":
Է հա գրքերս: Որոնք պատրաստված են հաճախ մի քանի անգամ վերամշակված թղթից, իրենցից ներկայացնում են թեկուզ որոշ դեպքերում կասկածելի, բայց այնուամենայնիվ` մշակութային ժառանգություն եւ արվեստի գործ: Համեմատել գրքերը մի քանի դափոն սպիտակ, կուսական A4-ների հետ, որոնցից ամեն մեկի վրա մեկ-երկու տող է գրված առ այն, որ ոմն եսիմինչյանը աշխատում է եսիմինչ ՍՊԸ-ում եւ ստանում եսիմինչ գումար` անհեթեթություն է: Նույն հաջողությամբ կարելի է համեմատել Ալպյան լեռները եւ Իրանական բարձրավանդակը` սար ու ձորի տարբերություն:Ողջ հաշվապահական եւ իրավաբանական բյուրոկրատիան ամեն օր արտադրում է տոննաներով թղթի թափոն, ու ես կասկածում եմ, թե այդ թափոնները ուղարկվում են վերամշակվելու:
Ի՞նչ կարիք կա: Ֆիրմաները, սովորաբար, հարուստ են եւ կարիք չունեն ավելորդ թղթերը մակուլատուրա հանձնելու: Մակուլատուրա, ճակատագրի հեգնանքով, ուղարկվում են հենց գրքերը...
Հիշեցի Ուինդեմի "Տրիֆֆիդների օրը": Աստված մի արասցե, իհարկե: Այս առթիվ կարելի է իրար հետեւից մի քանի կում անել սիրած թեյից եւ նայել դուրս` համոզվելու, որ ոչ մի տրիֆֆիդներ էլ չկան դրսում:
Չնայած, տրիֆֆիդների ի հայտ գալը հիմա կլիներ շատ տրամաբանական: Պատկերացրեք` ծառերն ունեն երեք ոտք, քայլում են եւ թունավոր շոշափուկներով խզարում կուրացած մարդկանց: Եթե Ուինդեմը ապրեր հիմա, ինձ թվում է, տրիֆֆիդները սպանելուց հետո մարդկանցից կսարքեին մագաղաթներ եւ վրան կգրեին. "Ծանուցում առ այն, որ տվյալ եսիմինչ տրիֆֆիդը տվել է տվյալ մարդու վերջը, որպեսզի ներկայացնի տեղեկագիր-հավաստագիր վկայական առ այն, որ սույն եսիմինչ տրիֆֆիդը տվել է տվյալ մարդու վերջը, որպեսզի ներկայացնի տեղեկագիր-հավաստագիր վկայական առ այն, սույն եսիմինչ տրիֆֆիդը..."
Մի խոսքով` բյուրոկրատիա:
Այս թեմային, ամենայն հավանականությամբ, կանդրադառնանք ժամանակ առ ժամանակ:
Նկարի աղբյուրը`
No comments:
Post a Comment