Saturday, April 20, 2013

Վերցրու վերջին կոպեկն ու արի տուն


Ժամանակին այդ վայրն անվանվում էր "մետրո", այնտեղ անցնում էին գնացքներ ու քաղաքացիներն էլ ճամփորդում էին այդ գնացքներով: Դա շատ առաջ էր , երբ քաղաքացիները դեռ չէին լքել իրենց քաղաքն ու հեռացել: Իսկ հիմա դա խանութների, ակումբների, բանկերի և զվարճանքի կենտրոնների անվերջանալի շարան էր: Այն ժամանակ, երբ թունելներով սլանում էին քաղաքացիներին տեղափոխող գնացքները, տարածքն այս մեկ հարկանի էր, իսկ հիմա թունելների մի քանի շերտեր կային, որոնք իրար տակով էին անցնում և ավելի խորանում ընդերքի մեջ:
Ժողովը նշանակված էր ամենաստորին Դ թունելում: Կառուցված լինելով բոլորովին վերջերս՝ Դ թունելը դեռ աչքի չէր ընկնում ճոխ լուսավորմամբ և ժամանցի վայրերի առատությամբ: Սակայն միանշանակ կարելի է ասել, որ այնտեղ էր գտնվում փողասկոպների երբևէ եղած ամենամեծ կուտակումը: Հավաքված բազմությունն իրոք տպավորիչ էր իր բազմազանությամբ և գունագեղությամբ: Երևում էին գավազանավոր և մորուքավոր խստադեմ մարդիկ՝ երկար սև զգեստներով և խաչերով, երևում էին փոքրիկ մուրճերով հարգարժան պարոններ, կոկիկ կոստյումներով, բարձրախոսներով զինված ոչ պակաս պատվելի անձիք, ճոխ բազկաթոռների մեջ բազմած բարձրաստիճան այրեր: Այս մեծարգո անձանց առկայությունը նույն տարածքում և նույն ժամին բացառիկ էր, և չդիմանալով միմյանց փառքի փայլերին, նրանցից շատերը շփոթված էին երևում և աշխատում էին հնարավորինս չնայել մեկմեկու դեմքի: Բոլորի մտքին էր այն փաստը, որ իրենցից թերևս ամենափառապանծն ու զորավորը, ներկա չի գտնվում Դ թունելում: Նրան սպասում էին արդեն երկու ժամ, ու չկար ոչ մի լուր, թե ուր է նա կորել և ինչ է անում:
-Մեր պարկերն արդեն պատրաստ են, մեր գործերն արդեն արված են: Կսպասենք նրան ևս տասնհինգ րոպե և կբացենք դարպասները...թող օրհնվի նրա հոգին, եթե չհասցնի միանալ մեզ,-ասաց գավազանավոր սևազգեստ պարոններից ամենալուրջ դեմք ունեցողը:




Դժվար կլիներ գտնել որևէ քաղացու քաղաքի սահմաններում, չնայած փողասկոպները երբեմն որսում էին գումարային թեթև շրջանառության ալիքներ հեռավոր արվարձաններից:
Այդպիսի մի ալիքի հետևից էլ գնացել էր նա՝ կատարելու իր վերջին որսը: Ունենալով ամենազգայուն և հզոր փողասկոպը, նա կարողացել էր բացահայտել հյուսիսային արվարձաններից մեկում շրջանառվող գումարի որոշակի ծավալ: Հետապնդումը սկսված էր, իսկ որսորդը, երբեք դեռ չէր ձախողել իր որսը:
Արվարձանը նման էր հին, մոռացված պահարանի: Ամեն ինչ իրար վրա դարսված, ամեն ինչ փոշոտ, պատված սարդոստայններով, ժանգոտված, հոտած և փտած: Զսպելով իր զզվանքը՝ նա անցնում էր քաղաքացիների լքված շենքերի բակերով՝ փնտրելով այն սրիկաներին, ովքեր առանց իր իմացության  զբաղվում էին  փողի շրջանառությամբ: Ինչպես կարելի էր ապրել այսպիսի պայմաններում ու դեռ երազել փողի մասին, ինչ-որ բաներ նախաձեռնել, աստված մի արասցե՝ առևտուր անել...Ինչի՞ մասին  էին մտածում այս քաղաքացիներն ընդհանրապես:
Չէին տեսնում, ինչ է, որ հույս այլևս չկա, որ ոչինչ չկա, վերջ, ամեն ինչ ավարտված է իրենց համար, խաղի վերջ, էլ հույս չկա...չէինն տեսնում երևի: Փողի մասին էին մտածում...էհ...:
Տհաճ մտքերը, թեև գրավել էին նրա ուշադրությունը, բայց փողասկոպը ճիշտ ժամանակին տվեց ազդանշանը: Փող: Տաս մետր դեպի հյուսիս-արևելք: Նրա հայացքն ուղղվեց այդ կողմ, լարվեց լսողությունը: Շշուկներ: Փսփսոցներ:
-Քսան դրամով, ընդամենը քսան դրամով...մաշված չեն, պինդ կոշիկներ են, խնդրում եմ՝գնի՛ր, քսան դրամով,-նվնվում էր կնոջ ձայնը:
-Այստեղ չէ, այստեղ վտանգավոր է,-պատասխանում էր տղամարդու խռպոտ ձայնը:
Քայլեն առաջ տարան որսորդին: Դարանակալեց հին աղբամանի հետևում՝ պատրաստ պահելով փողասկոպը՝ հարձակվելու համար:
Ազդանշան: Հաղորդագրություն: Փողասկոպի կամաց ծլվլոցը քիչ մնաց մատներ նրան:
"Դարպասները բացվում են՝ հասի՛ր",-կարդաց նա հաղորդագրությունը:


Գավազանավոր պարոններից ամենավսեմը սկսեց կարդալ իր աղոթքը: Դ թունելը պատասխանեց նրա ձայնին սահմռկեցուցիչ արձագանքով, որից դողացին նույնիսկ ամենավեհ այրերի սրտերը: Թունելի ծայրը, որը փակված էր հսկա ապառաժներով, սկսեց դղրդալ: Աղոթքի ամեն բառի հետ մի նոր ճաք էր բացվում խստաշունչ ժայռերի վրա:
-Ու թող քո սուրբ կրակը ջերմացնի մեր խոնարհ հոգիները...,-ասում էր գավազանավորը:
-Մեր-մեր հոգիները-հոգիները,-ձայնակցում էր նրան ահավոր արձագանքը:
-Բացվի՛ր,-ասում էր գավազանավորը:
-Հիմա՛,-ավելացնում էր արձագանքը:
Քարերի անցքերից երևաց լույսը: Կարմիր լույսը: Ժայռերը հետ գնացին՝ բացելով կրակի հյուրընկալ լեզուները: Գավազանավոր պարոնը դարձավ դեպի ներկաները:
-Սկզբից բերեք պարկերը...


-Մի՛ վախեցիր, խնդրում եմ քեզ, տու՛ր քսան դրամ, ու այս կոշիկները քոնը կլինեն,-ասում էր կնոջ մեղմ ձայնը:
Տղամարդը մտածում էր:
-Լա՛վ,-ասաց նա` խռպոտ ձայնը դողացնելով,-վերցրու:
Առիթն ավելի հարմար չէր կարող լիներ: Նա դուրս թռավ իր թաքստոցից ու միացրեց փողասկոպը: Սարքը ծղրտաց տագնապի ազդանշանով:
-Դուք արգելափակված եք,-ասաց նա,-կանգնե՛լ:
Կինը ձեռքից բաց թողեց կոշիկները, ափերով փակեց ականջներն ու փախավ լքված շենքերից մեկը: Ավելի հանգիստ ժամանակ որսորդը կֆիքսեր հետքերը՝ հետապնդելու և մինչև վերջ խուզարկելու համար:
-Դուք խախտում եք օրենքը, դուք հանցագո՛րծ եք,-ասում էր նա՝ առաջ պարզած փողասկոպը: Տղամարդը կլորացած աչքերով նայում էր սարքին՝ չկարողանալով ազատվել իրեն պատած վախից և պատկառանքից:
-Ապօրինի դրամաշրջանառությունը հետապնդվում է օրենքով: Համաձայն հիմնական հիմնարար օրենքի՝ միայն իշխանությանն է պատկանում փողը և ուրիշ ոչ ոքի:
Տղամարդի ապշած-բացված բերանից սկսեց ծորալ լոզը:
-Դրամի անօրինական գործածությունը պատժվում է ողջ դրամային պաշարի առգրավմամբ:
Տղամարդը ձեռքը տարավ գրպանը: Լսվեց մետաղադրամների խուլ զրնգոցը: Տղամարդը հանեց գրպանից ձեռքը, բացեց ափը: Ափի մեջ երեք մետաղադրամ էր՝ ընդհանուր առմամբ հիսուն դրամ:
Ազդանշան: Հաղորդագրություն:
"Դարպասները բաց են, վազի՛ր":
 Հաղորդագրությունը տեղին չէր: Տղամարդու աչքերն իմաստավորվեցին: Փոխվեց դեմքի արտահայտությունը: Ձեռքերը բռունցք դարձան: Փողասկոպի ազդեցությունը կորավ:
Որսորդը փորձեց նորից միացնել սարքը: Չստացվեց:
-Ես քու տիրոջ...,-ասաց տղամարդն ու քար վերցրեց գետնից: Քարը նետեց նրա ուղղությամբ: Որսորդը մի կողմ թեքվեց: Նորից սեղմեց փողասկոպը: Տղամարդը փորձեց հարվածել ոտքով: Դիպավ փողասկոպին: Սարքը թռավ մի կողմ ու ջարդուփշուր եղավ քարերի վրա: Տղամարդը հարվածեց ձեռքով: Չդիպավ: Կատաղությունից որսորդի վրա նետեց դրամները:
-Առ քեզ...
Վերջացնել խոսքը չհասցրեց: Որսորդի ձեռքում ծխում էր ատրճանակը: Տղամարդու ճակատին գնդակի թողած խանձված անցքն էր: Սև՝ մոխրագույն բծերով արյունը հոսում էր տապալված մարմնի գլխից:
Որսորդը մոտեցավ, վերցրեց մետաղադրամները: Աչքն ընկավ կոշիկներին: Լավն էին: Հանեց իր արդեն փոշոտվածներն ու հագավ դրանք:


Դարպասները բացված էին լայն: Կարմիր հուրը ձգում էր: Բեռնում էին պարկերը: Առանձնապես անհամբերները շալակում էին իրենց հավաքած պարկերն ու շտապ-շտապ քայլելով գնում դեպի կրակը: Ոմանք նունիսկ վազում էին: Կարմիր լեզուները հավասարաչափ ջերմացնում էին իրենց բոլոր զավակներին: Բոլոր այդ մեծապատիվ անձիք շոյվում էին բոցերի մեղմ թրթիռով: Անցել էին գրեթե բոլորը: Դ թունելում մնացել էր պարկերի մեծ կույտ ընդամենը և մի քանի համբերատար պարոններ:
-Ահա՛ նա,-ասաց նրանցից մեկը;
Երևաց որսորդը:
-Արդեն հույսներս կտրում էինք, Ձե՛րդ գերազանցություն:
-Առանց ինձ չէիք գնա,-հանգիստ պատասխանեց նա և մոտեցավ պարկերին: Բացեց նրանցից մեկն ու գցեց այնտեղ երեք մետաղադրամները,-սրանք վերջինն էին, այլևս փող չկա: Ես ինքս կշալակեմ սրանք:
-Իրավունքը Ձերն է:

Դ թունելը դատարկ էր: Չկային ոչ պարոնայք, ոչ պարկերը: Դժողքի դարպասները փակվեցին՝ ընդունելով իրենց զավակներին:

Tuesday, April 16, 2013

Զգույշ եղե՛ք (Դեգեներատներից)

Սկանդալային տվյալները, որ իհայտ եկան Առաջին Համաշխարհային Մարդահամարի (ԱՀՄ) արդյունքում, ստիպեցին ողջամիտ մարդկությանն այլ տեսանկյունից նայել իրենց շրջապատող իրականությանը: Ու չէր լինի այս ողջ ցնցող վիճակագրությունը, եթե չլինեին մեր դարի թվային տեխնոլոգիաներն ու այն խելացի մարդիկ, ոքվեր մտածեցին այդ տեխնոլոգիաները ներդնել Համաշխարհային Մարրդկային Ռեսուրսների (ՀՄՌ) հաշվառման, չափման և բաշխման գործում: Շնորհիվ Իծնե Վիրտուալ Գրանցման (ԻՎԳ), շնորհիվ Համաշխարհային Արբանյակային Վերահսկման (ՀԱՎ), շնորհիվ Անձնական Չիպային Քարտերի (ԱՉՔ) հնարավոր դարձավ մեկ առ մեկ հաշվարկել Մարդկային Գենոֆոնդի (ՄԳ) բոլոր քանակական, որակական և աշխարհագրական տեղաշարժումները: Ստացվեցին ներկա պահին մոլորակի վրա բնակվող բոլոր homo sapiens-ների քանակը, ներկա պահին ծնվող homo sapiens-ների քանակը, ներկա պահին մահացող homo sapiens-ների քանակն ու դրանց հանրահաշվական տրամաբանական համադրությունը: Չծանրաբեռնելու համար այս տեքստը տասանիշ, իննանիշ, ութանիշ թվերով, բերեմ միայն վերջնական հավասարությունը՝ կամ եթե ուզում եք՝ անհավասարությունը:
7158684211-ներկա պահին ապրող մարդիկ:
24086983-ներկա պահին ծնվող մարդիկ
22005444-ներկա պահին մահացող մարդիկ:
Ուստի՝ գտնելու համար Մոլորակի Բնակչության Հստակ Քանակը (ՄԲՀՔ), պետք է առաջին թվին գումարել երկրորդ թիվը և հանել երրորդ թիվը: Պարզագույն գործողություն է, եթե ձեռքի տակ կա հաշվիչ; Սակայն բարդագույն խնդիր է, եթե ձեռքի տակ բացի հաշվիչից կան նաև ԻՎԳ, ՀԱՎ և ԱՉՔ: Անընդհատ ստանալով նոր թարմացումներ և անըդհատ կատարելով Հանրահաշվական Գործողություներ (ՀԳ)՝ մենք այս երեք թվերի գումարում-հանումից ստանում ենք ոչ թե տրամաբանական 7160765750, այլ 7160775775: Ուղիղ   տաս հազար քսանհինգ հոգիով ավելի շատ, քան պետք է լիներ: Ասել է, թե մոլորակի վրա այժմ ապրում են Ավելորդ Մարդիկ (ԱՄ)՝ այն էլ ուղիղ 10 025 հոգի:  
Բնական է, որ այս Վիճակագրական Զավեշտալի Փաստը (ՎԶՓ) գիտական շրջաններում առաջացրել է ամենակրքոտ բանավեճերը: Հիմա արդեն պարզ է, որ Գիտական Հանրության մեծ մասը հակված է կարծել, թե նշված 10025 անձիք այլմոլորակայիններ են, որոնք մեր մոլորակ են թափանցել ամենանենգ նպատակներով: Մեկ այլ՝ ոչ պակաս հզոր խումբ, համարում է, որ ԱՄ-իկ խիստ բարեկամաբար տրամադրված այլմոլորակայիններ են, որոնք այստեղ են, որպեսզի նպաստեն մարդկության էվոլյուցիային: Գիտնականների մի փոքրիկ՝ հեղինակություններից զուրկ խումբ էլ շարունակում է պնդել, որ նշված Հանրահաշվական Թյուրիմացությունն (ՀԹ) ընդամենը ոչ ճշգրիտ հաշվարկների արդյունք է:
Այս կոնտեքստում առավել հետաքրքիր են հնչում որոշ ռադիկալ աղբյուրների հայտարարությունները: Մասնավորապես հաճախ է արծարծվում Համաշխարհային Դավադրության (ՀԴ) բացահայտման տեսությունը: Ըստ տեսության հեղինակների՝ աշխարհի հզորագույն յոթ երկրների կառավարությունների, նրանց ընտանիքների և մերձավորների թիվը հավասար է հենց 10025-ի: Տեսության կողմնակիցները մեղադրում են ՀԴ-ն ապօրինությունների, Աշխարհի Հարստությունների (ԱՀ) յուրացման և այլ հանցագործությունների մեջ: Տեսությունն ապացուցելու համար ոմանք առաջարկում են սպասել այդ 10025 մարդկանց մեկնումեկի մահվան: Ծայրահեղականներն առաջարկում են սպասելու փոխարեն սպանել:
Համաձայն մեկ այլ աղբյուրի՝ 10025-ը դեռևս ողջ մնացած Հիպպիների (Հ) հստակ թիվն է: Հ-ներն այլմոլորակային ռասսա են, ովքեր այստեղ էին եկել սեռական ազատություն քարոզելու՝ ինչի հետևանոքով պետք է կատարվեր գենետիկական հերթական մուտացիան homo sapiens-ների Դեզօքսիռիբ Նուկլեական ԹԹվում (ԴՆԹ): Այս տեսությունը, սակայն, կտրականապես հերքում է ոմն Ջերեմի Պետերսոնը՝ Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների (ԱՄՆ)  Քալիֆորնիա նահանգից: Լինելով նախկին Հ՝ Ջերեմին պնդում է, որ ինքն այլմոլորակային չէ և թքած ունի այդ 10025 հոգու վրա: Ջերեմիի կարծիքով՝ "դրանք անասուն դեգեներատներ են, ովքեր խմում են մարդկանց արյունը": Թե ովքեր են այդ Դեգեներատ Ապուշները (ԴԱ), պարզել այդպես էլ չհաջողվեց: Ջերեմին անսասան էր:
Ինչ վարաբերվում է ԴՆԹ-ին, պետք է ասել նաև մեկ այլ տեսակետի մասին, որը հնչեցնում են մի քանի բրիտանական գիտնականներ՝ Դուբլինից: Ըստ բրիտանացի գիտնականների՝ 10025-ը հատուկ, սուր նևրոզային, դեպրոսսիվ-հիստերիկային նոպաներով տառապող անձանց թիվն է: Արտասովոր հիվանդության հիմնական նախանշաններն են չափազանց նյարդայնությունը և ամեն ինչ Հապավելու Մոլուցքը (ՀՄ):
Post Scriptum (PS)
 Մենք ապրում ենք մի աշխարհում, որտեղ վխտում են 10025 կառավարական հանցագործներ, այլմոլորակայիններ, ծեր հիպպիներ, դեգեներատ ապուշներ և հապավումամոլներ: Զգույշ եղեք:

Wednesday, April 10, 2013

Առանց թևերի

Անցել է արդեն երեսուն տարի այն անհոգ օրերից, երբ Սեմ Ագրեսյանը որսում էր տարբեր թևավոր միջատների, տանում դրանք տուն և կատարում իր փորձերը: Անսահման հրճվանքով նա հետևում էր միջատների վարքագծի փոփոխություններին, երբ պոկում էր նրաց թևերն ու դարձնում նրանց սովորական մրջյուններ: Նախկինում քամու արագությամբ ճախրող էակները դառնում էին անպաշտպան սողուններ՝ կորցնելով իրենց թևերը:
Երեսուն տարի անց նա կրում է ոսկեզօծ ակնոցներ, սպիտակ օձիքով շապիկ, իսկ սաթի պես սև, փայլուն մազերը սանրված են հետ՝ ի ցույց դնելով լայն ճակատը՝ արտասովոր մտավոր ունակությունների վկայությունը: Նրա հմայիչ ժպիտը մեղմացնում է հայացքի ընդհանուր լարվածությունը և թաքցնում նրա հուզմունքը:
-Կարևորն այստեղ այսպես կոչված "վանդակային պայմաններն են",-ասում է սպիտակ խալաթավորներից մեկը՝ դոկտոր Գալենցը:
-Դե սկսեք վերջապես,-անհամբեր ասում է Ագրեսյանը՝ պահպանելով, սակայն, ժպիտը:
Սպիտակ խալաթավորները գործի են անցնում: Մի քանիսը ներս են բերում վանդակը՝ ծածկված սպիտակ, ստերիլ սավանով: Մյուսները վանդակի մոտ տեղադրում են չափող սկաներներն ու անալիտիկ սենսորները:
-Ամեն ինչ պատրաստ է՞,-հարցնում է Գալենցը:
Գլխով են անում՝ պատրաստ է:
-Հանել սավանն ու հեռնալ վանդակի մոտից: Փորձը սկսված է:
Բոլորը կանգնած են ապակե պատի հետևում: Սեմ Ագրեսյանի աջ կողմում նյարդային ծխում է Գալենցը, ձախ կողմում միշտ խոժոռ Օգանեսովն է: Նրա ձեռքին թղթապանակն է, որի պարունակության մասին այդպես էլ չի հասցնում ասել Ագրեսյանին:
-Պարոն նախագահ, այստեղ ձեր ուզած տնտեսական ծրագրերն են,-նա բացում է թղթապանակը,-ահա, սրանք օդաչուների գործազրկության...
-Հետո, ոչ հիմա, հետո,-կասեցնում է Օգանեսովի խոսքը Սեմը,-հիմա նայում ենք այնտեղ:
Ապակե պատի մյուս կողմում վանդակն է: Սպիտակ սավանն այլևս չկա: Վանդակում թռչուն է: Նման է ագռավի:
-Ուշքի բերել,-կարգադրում է Գալենցը: Սպիտակ խալաթավորներից մեկը սեղմում է ապակե պատի տակ ձգվող երկար վահանակի կոճակներից մեկը: Լսվում է թսսոց: Ինչ-որ գազ է լցում սենյակում՝ ապակե պատից այն կողմ: Թռչունը բարձրացնում է գլուխը: Ագռավ է: Կասկածներ չկան:
-Ագռավների ընտրությունը պատահական չէ: Ամենատարածված թռչունն է մեր քաղաքում, ենթադրում եմ, որ նման է քաղաքի մյուս բնակիչներին,-ասում է Գալենցն ու նայում Ագրեսյանին գովասանք աղերսող ձայնով: Արժանանում է ոսկեզօծ ակնոցների թեթև փայլին, երբ վերջինս զուսպ շարժում է անում գլխով:
Ագռավը կռռում է: Փորձում է վեր կենալ: Չի ստացվում առաջին փորձից: Փորձում է կրկին: Հաջող: Ագռավը կանգնում է: Երևում են արյունոտ վերքեր մարմնի երկու կողմերում: Նա չունի թևեր: Ագռավը կռռում է:
Ապակու մյուս կողմում փայլում են Սեմ Ագրեսյանի աչքերը:
Թռչելու ցանկությունն անհաղթահարելի է: Էակ, ով երբևէ ճեղքել է օդային տարածությունը, զգացել քամու հանդիպակած ուժը, որսացել օդային ալիքներն ու վայելել ազատ տեղաշարժվելու հաճույքը, երբեք չի կարողանա մողանալ այդ զգացումները: Դա ցանկություն է, որը կենտրոնացված է մարմնի մեջ, ուղեղի մեջ, հոգու մեջ: 
Ագռավը թափահարում է թևերը: Նրանք չկան: Նորից է փորձում: Նրանք չկան: Ագռավը սկսում է վազել: Փորձում է հավաքել արագություն և ցատկել: Ցատկը տևում է մինչև վանդակաճաղը: Սև, անթև մարմինը բութ թմփոցով ընկնում է հատակին; Թռչունը նորից է վեր կենում: Սկսում է կռռալ; Վազում է: Վազում է կռռալով: Բախվում վանդակաճաղերին: Կտցահարում է դրանք: Կտցահարում է հատակը: Վազում է: Կռռում է...
-Ի՞նչ են ցույց տալաիս ձեր գործիքները,-հարցնում է Ագրեսյանը: Ուրիշ սենյակում են: Լույսը մեղմ է, հանգիստ: Գալենցը երջանիկ է: Նա ժանգլյորություն է անում թղթերով ու քարտերով: Պատրաստում է պատասխանը:
-...նախադրյալները կան, անհրաժեշտության դեպքում մենք կկարողանանք տապալել բոլոր չվերթները,-ասում է Օգանեսովը:
-Դրա մասին հետո,- ասում է Ագրեսյանը,-հիմա կարևոր են փորձի արդյունքները,-Գալենց, լսում ենք քեզ:
-Արդյունքներն իրոք տպավորիչ են: Նախ՝ չափիչների տվյալները զարմամնալի են: Քիմիական ռեակցիաները, որ տեղի են ունենում թռչունի գլխում, անկրկնելի են: Այսպիսի բալանսի...դիսբալանսի հնարավոր չէր լինի հասնել սովորական պայմաններում: Ուղեղի հենց այս քիմիական բաղադրությունն է ագռավի ներկայիս վիճակի պատճառը:
Սեմ Ագրեսյանը դարձնում է հայացքը կողքի սեղանին դրված մարմնիկին: Ագռավն է: Սև, անթև; Նա սատկած չէ: Աչքերը բաց են: Շնչում է հազվադեպ, ինչը հատուկ չէ թռչուններին:
-Ես կանվանեի այս վիճակը՝ խորը զոմբիացում,-ասում է Գալենցը:
-Հետո՞,-հարցնում է Ագրեսյանը:
-Անալիտիկ սենսորները գնահատում են փորձի պարբերական հաջողությունը հակասական: Ես արդեն ասեցի, որ սա ընդամենը "վանդակային պայմաններ" էին: Չի կարելի ասել, թե ինչ կլինի բնական միջավայրում: Ամենայն հավանականությամբ ագռավը կփորձեր հարմարվել նոր իրավիճակին ու կյանքի համար պայքարելու բնազդը կսկսեր պահել նրան:
-Վանդակային պայմաններ մենք կստեղծենք,-մեջ է մտնում Օգանեսովը:
Սև մեքենան կանգնած է Սոցիալական Լաբորատորիայի շենքի դիմաց: Ծանր հորդառատ անձրևը ռիթմով թմբկահարում է զրահապատ մեքենայի պողպատին: Բազմած սեդանի հետևի նստարանին՝ Ագրեսյանն ուսումնասիրում է Օգանեսովի բերած թղթերը:
-Այսյ մեկն առավել հաջող սցենար է ինձ թվում,-ասում է նա՝ առանձնացնելով թղթերից մեկը:
-Հարկեր, թանկացումներ, վառելիքի մենաշնորհ և քաղաքական անկայունությու՞ն:
-Այո: Սա կլինի իդեալական վանդակ:
-Իսկ ինչ պետք է անենք օդանավակակյանը՞: Բա ինքնաթիռները՞:
Ագրեսյանը ժպտում է: Փայլում են ոսկեզօծ ակնոցները:
-Կառավարել անթև զոմբիներին չի նշանակում հրաժարվել սեփական թռիչքից,-ասում է նա ու կարգադրում վարորդին շարժվել: Ծանր անձրևն ակնթարթում ծածկում է ցամաքի փոքրիկ կտորը, որ մնացել էր մեքենայի տակ:
Սոցիալական Լաբորատորիայի շենքի լուսամուտից սև մի բան է ընկնում ու սկսում փախչել: Միաժամանակ բացվում են դռներն ու մի խումբ սպիտակ խալաթավորներ դուրս են գալիս շենքից ու վազում սև բանի հետևից՝ ցատկելով ջրափոսերի վրայով: 
-Բռնեք այդ գրողի տարած հավին,-բղավում է նրանց հետևից Գալենցը:

Friday, April 5, 2013

Փորձնական ուղևոր

Սա մեթոդ է: Փորձելը մեթոդ է: Ինչպես կարող ես իմանալ՝ համո՞վ է արդյոք պանրով ու մուրաբայով բուտերբրոդը, եթե չսարքես ու չփորձես:
Համով է: Սակայն ամեն ինչ կախված է պանրից ու մուրաբայից: Ու կրկին գտնում ես ճիշտ տեսակներն ու համադրությունները փորձի  միջոցով: Փորձը, փորձը և միայն փորձը կարող է օգնել սովորական մահկանացուներիս բացահայտել նորանոր երևույթներ, բուտերբրոդներ և աշխարհներ: Մինչև ես չորձեցի պատրաստել լոռի պանրով և թուզի մուրաբայով բրդուճը, չգիտեի, թե ինչպիսի համեղ ուտեստ կարող է ստացվել այդ բաղադրիչներից: Մինչև դոկտոր Օլիվեր Օրբելին չփորձեց տեղադրել մարդու ուղեղում VX 96622 բակտերիան, մարդկությունը չիմացավ, որ հնարավոր է վերակենդանացնել թարմ հանգուցյալներին և օգտագործել նրանց ոչ բանական մարմինների ուժը գյուղատնտեսության մեջ: Ու մինչ Անդրանիկ Իսրյաելյան անունով պարապ-սարապի մեկը չփորձեց կատարել իր արտառոց ու անհեթեթ փորձը, մենք չիմացանք մեզ պարուրող զուգահեռ աշխարհների մասին:
Ես էլ փորձեմ վերականգնել Անդրանիկ Իսրաելյանի փորձի խրոնիկան՝ մատուցելով այն հնարավորինս հետաքրքիր և հակիրճ կերպով: Ուստի բերեմ մի հատված այս խելագար Անդրանիկի օրագրից, որն արված է նրա կատարած փորձից երկու օր առաջ՝ մարտի 3-ին:

"...Մոտենում է  նշանակված օրը, և ես ավելի  անհանգիստ եմ դառնում:  Իմ գծագրերն ակադեմիայում ուշադրության չարժանացան: Զուգահեռ աշխարհների ալիքային գրաֆիկաների մասին պրն. Սարյանն ասաց, որ դրանք զուտ տեսական են, և առողջ գիտակցությունը չի կարող հավատալ նման ֆանտաստիկայի: Ես պատասխանեցի նրա կողմից պաշտելի Էյնշտեյնի խոսքերով՝ առողջ բանականությունն ասում է մեզ, որ երկիրը տափակ է: Պրն. Սարյանը հեռացավ  առանց պատասխանելու:
Եվ այսպես՝ մնացել է երկու օր,  և ես լի եմ վճռականությամբ":

Երբեմն չկա ավելի հաճելի զբաղմունք քան նմանատիպ օրագրերի ընթերցումը: Մանավանդ եթե ընթերցումը զուգակցվում է կաղամբով ու խաշած խտացրած կաթով աղցանով՝ իհարկե շաղախված հալվայի փշրանքով: Ու ինչու՞ է, հարցնում եմ, նման հրաշքի անունը "աղցան": Բայց շարաունակեմ ներկայացնել որոշ փաստեր, որոնք նախորդում էին Անդրանիկ Իսրաելյանի կատարած փորձին: Մարտի երեքին՝ փորձից երկու օր առաջ, Անդրանիկն արդեն տեղադրել էր մի N ավտոկայանում տասից ավելի տեսախցիկներ, որոնք ի վիճակի էին ոչ միայն նկարահանել Արտաշատ մեկնող ավտոբուսը բոլոր ռակուրսներից, այլև հսկել տվյալ ավտոբուսի կայանման վայրին հարող տարածքի ամեն մի սանտիմետրը: Բացի այս անչափ կարևոր գործողությունից, Անդրանիկը հասցրել էր զրուցել ավտոբուսի վարորդի հետ, իմանալ որոշ հետաքրքիր դետալներ:
 Կրկին բերեմ հատված Անդրանիկի օրագրից: Գրառումը կատարված է արդեն մարտի չորսին:

"...Կրկին եղա ակադեմիայում և պատմեցի նրանց պատրաստածս փորձի մասին: Ինչպես և սպասում էի, ինձ ծաղրեցին: Բա իհարկե...
Ես պատմեցի նրանց ավտոբուսի վարորդի հետ տեղի ունեցած զրույցիս մասին, որտեղ վարորդն ասում էր, որ իր ողջ պրակտիկայի ընթացքում չի եղել և ոչ մի դեպք, որ շարժիչը գործի գցելուց հետո չհայտնվի որևէ նոր ուղևոր: Ակադեմիկոսները, զսպելով իրանց ծիծաղը, պատասխանեցին՝ դա դեռ ոչինչ չի նշանակում, և իմ գծագրերը ոչ մի կապ չեն կարող ունենալ այդ ամեի հետ:
Դե ինչ...տեսնենք:"

Պետք է ասեմ, որ այս տղան՝ Անդրանիկը, ինձ միանշանակ դուր է գալիս: Եվ դա ոչ թե նրա բացառիկ խելքի, այլ մտքի այլընտրանքային ընթացքի շնորհիվ: Երբեմն շատ տարօրինակ իրադարձություններ տեղի են ունենում հենց մեր քթի տակ, իսկ մենք կույրի պես չենք նկատում դրանք: Ես հարցուփորձ արեցի ծնողներիցս և ինքս էլ հիշեցի այն ժամանակները, երբ շատ հաճախ օգտվում էի ավտոբուսներից՝ քաղաքից քաղաք շարժվելիս: Եվ ծնողներս, և ես հիշում ենք այդ զարմանալի երևույթը, երբ նույնիսկ դատարկ ավտոկայանում, մեքենայի շարժիչը գործի գցելուց անմիջապես հետո հայտնվում էր ինչ-որ մեկը և նստում ավտոբուսը: Դա տեղի էր ունեննում միշտ և առանց բացառություների: Հորդորում եմ ձեզ փորել ձեր սեփական հիշողությունը կամ լինել ուշադիր մյուս անգամ, երբ կլինեք ավտոբուսի մեջ և կսպասեք, թե երբ է այն շարժվելու: Հենց գալիս է վարորդը և գործի գցում շարժիչը, անպայման հայտնվում է նոր ուղևոր և ցատկում է ավտոբուսի մեջ: Միշտ: Առանց բացառությունների: Ու պետք է լինել իրական հանճար, որպեսզի այս նույնիսկ զվարճալի երևույթը կապել զուգահեռ աշխարհների տեսության հետ և համատեղել այն պոլիտարածային գծագրերի հետ:
Ես մի պահ շեղվեմ իմ աղցանից: Ուզում եմ պատրաստել կոնյակով, թեյով և դարչինով կոկտեյլ ու ներկայացնեմ ձեզ նոր հատված Անդրանիկ Իսրաելյանի օրագրից՝ գրված փորձից ուղիղ տաս րոպե անց:

"...Այժմ ես չունեմ և ոչ մի կասկած: Կան զուգահեռ աշխարհներ և նրանք խիստ ներծծված են մեզ սովոր իրականության մեջ: Փորձը հաջողվեց: Այն ինչ ես ուզում էի, ապացուցվեց թերևս ամենափայլուն կերպով: Աշխատում էին բոլոր տեսախցիկները:Ավտոկայանում գտնվող ամեն ոք, ամեն սանտիմետր քառակուսի և ամեն մի փոշու հատիկ գտնվում էր հսկողության տակ: Ու  չնայած դրան, երբ վարորդը միացրեց մեքենայի շարժիչը, զարմանալի կերպով հայտնվեց մեկը, ով չէր ֆիքսված մեր խցիկների կողմից: Այդ մեկը նյութականացվեց անմիջապես ավտոբուսի կողքին  և այնքան արագ, որ խցիկները չհասցրեցին որսալ բուն այդ պահը: Ու մինչ ես գրում եմ սա, ինձ հայտնեցին, որ խորհրավոր կերպով հայտնված ուղևորն անհետացել է նույնքան տարօրինակ ձևով, և նրան հետապնդելու գնացած օպերատիվ խմբերը կորցրել են  հետքը:
Հիմա ի՞նչ են ասելու հարգելի կադեմիկոսները: "


Ես ծափահարում եմ երիտասարդ տաղանդի հաջողությանը:
Իսկ դուք, ինչպես նաև գիտական հանրությունը, ծափահարցիք, երբ  նույն փորձը կատարվեց ամայի տափաստանում:
Բերեմ նոր հատված Անդրանիկի օրագրից:

"...Ինձ թվում է՝ իմ կոլեգաները հասկացան ներկայացված գծագրերի բուն էությանը, երբ մեր փորձը հաջողվեց նաև տափաստանում, քանզի ճաքճքված կավահողը, փշոտ ու անհրապույր բույսերն ու վայրենի քամին վերջնականապես համոզեցին նրանց, որ սա չի կարող լինել պարզապես պատահական համընկնում: Բացի այդ, նրանց դուր եկավ շարժիչի աշխատանքի և զուգահեռ ալիքների փոխազդեցության մասին ունեցած իմ տեսությունն, ինչը մասամբ բացատրում է տվյալ երևույթը":

Այս երեկո ուզում եմ փորձել նոր ապուր՝ պատրաստված տավարի մսի օշարակից, կարմիր կիսաչոր գինուց և սուլուգունի պանրից: Համոզված եմ, անկախ այս խաղախ խոհարարական փորձի արդյունքից, ես կլինեմ գոհ, քանի որ վերջապես կատարեցի այսքան հաճելի առաքելությունս ու չծանրաբեռնելով ձեր տեսողական օրգանները, հակիրճ ներկայացրեցի Անդրանիկ Իսրաելյաի փորձը:
Մնացածի մասին արդեն գիտեք ինքներդ: Ինչ վերաբերվում է ինձ, ապա ես բավականին տոլերանտ եմ վերաբերվում զուգահեռ աշխարհների բնակիչներին և կողմ եմ փոխադարձ տուրիզմի զարգացմանը:






Monday, April 1, 2013

Տայվին Սակս անունով սագը

Թերևս ոչ մի թռչուն Ջոնատան Լիվինգստոն ճայից հետո այնքան ազդեցություն չի ունեցել մարդկանց բանականության վրա ինչքան Տայվին Սակս անունով սագը: Որպես ապացույց կարող եմ բերել իմ բնակարանը, որի բոլոր պատերի վրա փակցված են տարբեր երկրներներում հրատարակվող թերթերի էջեր՝ Տայվին Սակսի մասին հաղորդագրություններով: Նա միշտ առաջին էջերում է գրեթե բոլոր թերթերում արդեն մեկ շաբաթվա ընթացքում: Բերեմ օրինակներ՝
"Տայվին Սակսին իր երազում է տեսել ԱՄՆ նախագահ Մուսա Ջոնսոն-Հուսեյնը"
"Հնդկաստանի Փանջաբ նահանգում կառուցվում է Տայվին Սակսի տաճարը"
"Ռուսաստանի Դաշնության Դուման ընդունել  է սագերի մասին մուլտֆիլմներն արգելելու մասին օրենք"
"Ճապոնիայում կտրուկ աճել է ինքնասպանությունների թիվը. Ինքնասպանների տներում հայտնաբերվում են սագեր"
"Ֆրանսիայի կրիշնաիտները հարձակվում են ֆուա գրա արտադրող ֆաբրիկաների վրա"
"Երրորդ Աշխարհի երկրներում Տայվին Սակսի մասին երազներն ընկալվում են որպես փրկության մարգարեություն"
"Հռոմի պապը հրաժարվում է խոստովանել, որ երազում տեսել է  Տայվին Սակսին"
"Իրանի այաթոլլան ջիհադ է հայտարարում  Տայվինին"
Եվ այսպես շարունակ, արդեն մեկ շաբաթ:


Ո՞վ է, գրողը տանի, Տայվին Սակսը, ինչու՞ է նա սագ: Կամ ո՞վ է սագը և ինչու՞ է նրա անունը Տայվին Սակս: Փաստ է արդեն, որ աշխարհի բոլոր մարդիկ իրենց երազներում տեսնում են այդ Տայվին սագին, սակայն չկա ինչ-որ մեկը, ով կկարողանա քիչ թե շատ խելքին մոտ բացատրություն գտնել այս պարանորմալ երևույթին: Այսօր առավոտյան իր տեսակետը ներկայացրեց Նոբելյան մրցանակակիր, հոգեբան պրոֆեսսոր Անդրես Ջոնսը:
-Այստեղ խոսքը գնում է համատարած զանգվածային պսիխոզի մասին...դա միանշանակ է, սակայն ես չեմ կարողանում հասկանալ, թե ինչը կարող էր պատճառ դառնալ այդպիսի գլոբալ խանգարման համար: Իսկ եթե խոսքը գնում է հավաքական գիտակցության մասին, ապա ես կպնդեի այն տեսակետը, որ չի կարող որևէ սագ, եթե նույնիսկ նրա անունը Տայվին Սակս է, դառնալ հավաքական գիտակցության  ուշադրությանն արժանացած օբյեկտ...Ուրեմն խոսքը գնում է պսիխոզի մասին, ինչը ես չեմ կարող բացատրել...:
Մեկ այլ գիտնական՝ դոկտոր Աբել Սահյան-Շմիդտը, հայտարարել է, որ ինքն ու իր առնետոլոգ-բնապահպանների խումբը հասցրել են կատարել մի շարք հետազոտություներ և պարզել են, որ Կանադայի արևելքում ապրող սագերի մոտ սրտի աշխատանքն ավելի արագ է նախկին տվյալներից, իսկ Չինաստանի Սիչուան գավառի սագերի մոտ նկատվում է խրոնիկական դիսբակտերիոզ:
Մինչ այդ Լոնդոնյան "Times"-ը գնում է առաջին էջի վրա երբևէ օգտագործված ամենամեծ տառաչափով՝ "What The Goose!?", իսկ Ավստրալիայում հայտնաբերվում են աբորիգենների կողմից կատարված թարմ որմնանկարներ՝ Տայվին Սակսի պատկերով: Ուոլ Սթրիթում էլ իրար են ծեծում բրոկերները ` սագերի հեղինակային իրավունքներին տիրող բոլոր կազմակերպությունների բաժնետոմսերը գնելու համար...

Աշխարհը խելագարվում է, իսկ ես բացում եմ գարեջրի շիշն ու նորից թերթում օրվա լրահոսը:
Տայվին Սակս, Տայվին Սակս...
Աչքս ընկնում է հոդվածի: Փոքրիկ հոդվածի՝ աննշմար այսպես, աննկատ հոդվածի:
"Միջազգային Alfa տիեզերական կայանում տեղի ունեցած վթարի հետևանքով բաց տիեզերք է դուրս թռչել կայանի գույքի զգալի մասը, ինչպես նաև լաբորատոր փորձերի համար կայան բերված թռչուններից մեկը":
Ես փորձում եմ հիշել տեսածս երազը: Սագին: Նա ասես սառած լինի ու քարացած:Ինչպես կարող է նույն պատկերը գալ բոլոր մարդկանց երազում: Գուցե պատասխանը տիեզերքում է: Հետաքրքիր է, որ տիեզերական կայանում տեղի ունեցած վթարի մասին հաղորդագրություններն այդքան քիչ են...ինձ թվում է պատասխանն այդտեղ է: Երազում լսվում է նաև ձայնը: Ձայնն ասում է, որ սագի անունը Տայվին Սակս է: Դա ասում է հենց ձայնը և ոչ թե սագը: Սա նույնպես արժե հաշվի առնել: Ամբողջ օրը նստած եմ եղել համակարգչի առջև կամ կարդացել եմ տարբեր երկրներից ստացվող թերթերը: Աչքերս փակվում են: Ես քնում եմ:

Արթնանում եմ սառը քրտինով ու ինձ նետում համակարգչի մոտ: Start, loading, connect...
Ես բացում եմ մի քանի կայք միանգամից: Ես չէի սխալվում: Չէի սխալվում:
Տայվին Սակսը գալիս է հետ՝ Երկիր: Որպես Աա-բետ-կալկա քաղաքակրթության դեսպան:
"Ուրախ ենք կապ հաստատել այլ բանական ռասսաների հետ, ինչպիսինն է Տայվին Սակսի ռասսան",-փոխանցում են մեզ Աա-բետ-կալկա քաղաքակրթությունը: