Քարոզչությունը, տուպիզմը եւ բալալայկան

Խոշոր ռազմավարական ծրագրեր ունեցող երկրները ջանքեր չեն խնայում քարոզչության վրա: Ընդ որում` այդ քարոզչությունը կատարվում է այնպես, որ հեչ էլ նման չի լինում քարոզչության, բայց սպառողի մոտ թողնում է ընդհուպ անդառնալի հետեւանքներ:
Վերջերս ինքս ինձ բռնեցի այն բանի վրա, որ դատում եմ ինչպես

Հետէմիգրացիոն գրասենյակները մեր քաղաքում

"Ես հետո գնացի ուրիշ քաղաք` Մոսկվայից հեռու ահագին, էնտեղ ասեցի մի քիչ կմնամ, շինարարություն կար, կաշխատեի, մինչեւ գործերս դզվեին, էն էլ ՉՊ վիճակ առաջացավ, ստիպված եկա ստեղ":
"Ես, որ Ամերիկայում էի, մինչեւ նստելս փռում էի աշխատում, հետո որ դուրս եկա դեպորտ արին ստեղ":
"Մոսկվա թեմաների մեջ ենք եղել, ապեր, իտոգը նենց եղավ, որ եկանք ստեղ, հիմա էս օրով էս գործին ենք":

Սկայպ

Մաշված հողաթափ-նապաստակ հագած ոտքերը ցատկում էին համատարած ցեխաջրի մեջ տեղ-տեղ երեւացող համեմատաբար պինդ եւ չոր կղզյակների վրայով: Աղջիկը վազում էր ինչքան ուժ ուներ արագ, բայց միեւնույն ժամանակ զգույշ` վարդագույն ծաղկավոր խալաթը եւ աստված մի արասցե` դրա տակի մուգ կանաչ թավշյա սպորտային համազգեստը չկեղտոտելու համար (մուգ կանաչ թավշյա համազգեստը հատուկ նվեր էր` ուղարկված Գլենդելում բնակվող հորեղբոր որդու կողմից երեք տարի առաջ): Աղջկա կլորիկ ու գեղեցիկ դեմքին լարվածություն կար, նրա խորունկ եւ սեւ աչքերի փայլը միայն մի բան էր տենչում` վայրկյան առաջ հասցնել լուրը:

Պապիկներն ու տատիկները` այլ մասշտաբով

Մարդիկ ծերանում են, սկսում են սխալներ գործել, կորցնում են ուժերը, դադարում են աշխատել եւ գրեթե բոլոր պետություններում` ստանում սոցիալական աջակցություն, թոշակ: Մարդկային հասարակությունը սա հորինել է, որպեսզի սերունդների միջեւ լինի համերաշխություն, որպեսզի հասարակության ներսում ծերերն ունենան ապահովության զգացում` անկախ ամեն ինչից:

Քաղաքի երակների ճնշումը

Քաղաքում ահռելի ճնշում կա։ Մենք չենք զգում, բայց այն կա։ Ես չեմ խոսում մթնոլորտային սյան ճնշման մասին։ Հիշո՞ւմ եք, դրա մասին սիրում էր խոսել Օստապ Բենդերը։ 214 կիլոգրամանաոց մթնոլորտային սյունը։
Ես խոսում եմ այլ ճնշման մասին, քաղաքի երակներում առկա ճնշման մասին։ Մարդը, բացի հեռուստասերիալներ հորինելուց

Ռեինկարնացիան եւ մուռ պահող վարորդը

Վերջերս մի տեղ աչքովս ընկավ արտահայտությունը՝ մի արդարացիր, եթե որեւէ սխալ բան ես արել, պարզապես ասա, որ առաջին անգամն ես ապրում։ Չգիտեմ։ Երբեմն նման բաները մտնում են մեջդ, ու սկսում ողջ օրը վերլուծել, քցել-բռնել։
Իսկ եթե այդպե՞ս չէ։ Ի նկատի ունեմ՝ մենք մեկ անգամ չէ, որ ծնվում ենք։

Քաջության սեփական փորձը

Մարդկանց հասկանալու համար անհրաժեշտ է քաջություն ունենալ սեփական ես-ը ճանաչելու համար։ Ահա այսպիսի մտքեր եւս հաճախում են ինձ՝ թեյի սիրահարիս, երբ դրսում մռայլ եղանակ է, իսկ բաժակի մեջ մնացած պու-էրն էլ մոտենում է իր տրամաբանական ավարտին։ Իհարկե, կարելի է վեր կենալ եւ նորից լցնել բաժակը, բայց ուղեղիս մեջ հայտնված միտքը ստիպում է

Մարդկային խմբերը, Մարսը եւ իմպոտենտը

Մարդկային խմբերը զարմանալի են։ Եթե մի տեղ, ասենք, հազար հոգի հավաքվի, անպայման մեջները կգտնվի երաժիշտ, խառատագործ, իմպոտենտ, արտասահմանցի եւ միգուցե՝ նաեւ գրող։ Եթե լինի մարդկանց հինգ հազար հոգանոց խումբ, ապա ի հայտ կգան բազմաթիվ այլ տարրեր, ընդհուպ՝ հանցագործներ։ Տասը հազար հոգանոց մարդկային խմբում կլինեն արդեն

Էլեմենտար ռաբիզը եւ Մշակույթի՞ նախարարությունը

Արդեն երկար ժամանակ է, ինչ մթնոլորտը խիստ աղտոտված է: Ավելի ճիշտ` ռադիոոլորտը: Ժամանակին ռադիոն բավականին առողջ կլիմա ուներ, մաքուր օդ եւ կոկիկ տեսք: Հեռարձակվում էր մեծամասամբ արեւմտյան ու ռուսական փոփ, ռոք, ջազ, տեղական փոփ, լավ հաղորդումներ էին լինում: Ռադիոն լավ եղանակ էր ստեղծում գրեթե բոլորի համար, բացի,

Շարքային բլոգգերը եւ բրենդային թոռնիկները

Քաղաքը բաժանված է արտաքին տեսքի գոտիների: Ի նկատի չունեմ քաղաքի արտաքին տեսքի, այլ` մարդկանց: Համոզվելու համար, պետք է ընդամենը մի քանի րոպե շրջել Կենտրոնում, ապա գնալ որեւէ ծայրամաս, մանավանդ` շուկաների հարեւանությամբ գտնվող տարածքներ: Տարբերությունն ուղղակի կմռմռացնի ձեր աչքերը:

Հարցը չի վերաբերում որեւէ խտրականության, ուղղակի

Անմահացնողների ժամանակը

Հիշո՞ւմ եք արտահայտությունը` բա մի հատ չանմահանա՞նք: Կամ` եկեք ձեզ մի հատ անմահացնեմ: Լուսանկարների մասին է խոսքը: Անմահանալ` այսինքն լուսանկարվել, ունենալ լուսանկարը տպված, դնել ալբոմում եւ պահել սերունդների համար:
Հիմա իրավիճակը բոլորովին այլ է: Հիմա անմահանալու համար պետք է ունենալ

Տիեզերական նոր ուսմունքը, Սինատրան եւ Մերլին Մոնրոն

Ինձ թվում է, քսաներորդ դարի մարդկանց երազանքն այսօր արդեն կատարվել է: Մարդը ճանապարհորդում է տիեզերքով մեկ, անցնում այլ համակարգեր, պտտվում տարբեր մոլորակների շուրջ... մենք կամաց-կամաց, բայց անդադար լցնում ենք տիեզերքը մեզնով, եւ շատ հավանական է, որ ինչ-որ տեղ, ասենք, Կշեռքի համաստեղությունում, որեւէ երկնաքարի կամ մոլորակի վրա իրար ձեռք բռնած զբոսնում են Ֆրենկ Սինատրան եւ Մերլին Մոնրոն: Իսկ նրանցից

Հիշեցում տառականների մասին, որոնք կարող են ապրել առանց գլուխ

Մի տասնհինգ-քսան տարի առաջ տառականները, նույն` խավարասերները, ակտուալ էին: Մարդիկ դրանց մասին խոսում էին, միջոցներ ձեռնարկում, հեռուստատեսությամբ էլ գովազդ անում այդ ձեռնակրվող միջոցները: Այս մասին ես պատմում էի ընկերոջս, ով ասում էր, որ` չէ, հիմա էլ տառականները ակտուալ են եւ կան վայրեր, որտեղ դրանք առաջվա պես վխտում են, ու այդ վայրերի մարդիկ էլ խոսոում են դրանց մասին: Ես մի քիչ չեմ ուզում համաձայնել

Ռուսերենը եւ կիրթ սերնդին սպասվող վտանգները

Ռուսերեն չիմանալը վտանգավոր է Հայաստանում: Ինչպես նաեւ վտանգավոր է համաշխարհային ինֆորմացիան կրող որեւէ լեզու չիմանալը: Ի նկատի ունեմ` եթե չլինեն "մեծ" լեզուները, փոքր լեզուների կրողները չեն կարող լիարժեքորեն ներգրավվել համաշխարհային մշակույթին:

Իսկ մեզ մոտ այդպիսի մի կոնֆլիկտ է ձեւավորվում:

Եկվորները եւ Երկիր մոլորակի լրահոսը

Այս գիշեր, մինչ մենք քնած էինք, իսկ Արեւմտյան կիսագնդում երեկո էր, իսկ Ճապոնիայում սկսում էր ծագել արեւը, երեք բանական էակ հատել են Երկրի սահմանը, անցել մթնոլորտի միջով եւ վայրէջք կատարել մեր մոլորակում: Երկրացի շուրջ 300 զինվորական, բազմաթիվ ռազմատեխնիկայի եւ ուղղաթիռների օժանդակությամբ կարողացել են

Պատմության խմբագրումը եւ ֆեյքերի ապագան

Օրուելի 1984-ի տոտալիտար անտիուտոպիայի մեջ առկա է մի երեւույթ` պատմության խմբագրումը: Այսինքն` եթե մի ինչ-որ բան դադարում էր ձեռք տալ այսպես կոչված Մեծ եղբորը, ապա այն վերացվում էր, եւ միաժամանակ` վերացվում կամ խմբագրվում էին նաեւ դրա հետ առնչություն ունեցած բաները` նույնիսկ անցյալում, արխիվների վերամշակման միջոցով: Պատմությունը, այդպիսով, անընդհատ փոխվում էր, եւ անցյալն անդադար ադապտացվում էր ներկային:

Երրորդ մոլորակի ապոկալիպսիսը եւ նոր քայլի ժամանակը

Ապոկալիպսիսից արդեն հարյուր տարի է անցել: Հաճախ եմ խոսում ապոկալիպսիսի մասին, բայց ինչպե՞ս կարող է մարդ հակում չունենալ ապոկալիպսիսի թեմային, եթե փոքրուց "մեծացած է" Եղեռնի պատմություններով, Սովետի փլուզման ժանգով: Երկրորդը մի կողմ եմ ուզում թողնել այսօր, բայց առաջինի մասին մի քիչ կարելի է խոսել:

"Ավտոբուսն աղջկա բան ա" սինդրոմ

Երեխան լացում էր: Նա իր փոքրիկ տոտիկները խփում էր գետնին եւ լացում: Տղա երեխան: Նա հրաժարվում էր ավտոբուս նստելուց: Նրա աղեկտուր, արցունքներով խեղդված ձայնը գոչում էր, որ "ավտոբուսը աղջկա բան ա": Հենց այդպես` ավտոբուսը աղջկա բան ա: Եւ երեխան ամեն կերպ փորձում էր խուսափել ավտոբուս նստելուց, որպեսզի խայտառակ չլինի, պատկերացնո՞ւմ եք`

Դեռատիզացիան եւ սնունդի աղբյուրները

Մակաբույծներին վերացնելու համար անհրաժեշտ է ուտել մինչեւ վերջ:

Ես հաճախ եմ ուշադրություն դարձնում կենդանիներին` քաղաքի տարածքում, եւ հանգում այն եզրակացության, որ որոշ կենդանիներ գարշելի են ու զզվելի եւ տեղը նրանց հեռու է մարդկանցից: Ի նկատի ունեմ առնետներին:

Խոշտանգված արձանները եւ բռնաբարվելու վտանգը

Վերջին շրջանում քաղաքում անհանգիստ է: Ու ոչ միայն քաղաքում, այլ երկրում` ընդհանրապես: Փողոցներում մարդկանց կրակում են, սպանում, բռնաբարում եւ կողոպտում են: Ու ոչ միայն մարդկանց: Նաեւ` արձաններին:
Հայաստանում արձանները վտանգված են:
Հայաստանում, ամենայն հավանականությամբ, կա արձանների հանդեպ թուլություն տածող ինչ-որ խմբավորում,

Տրիֆֆիդները եւ լուցկու բոցկլտացող էժանությունը

Հազարավոր խորանարդ մետր անտառներ վերամշակվում են հարյուրավոր գործարաններում, կտրատվում մանր փայտիկների, անցնում տասնյակ քիմիական գործընթացներ, տեղավորվում փոքրիկ տուփիկների մեջ եւ ուղարկվում լույս աշխարհ: Վառվելու-անհետանալու: Լուցկիները կրակի թերեւս ամենատարածված եւ ամենավանդալային աղբյուրն են, եթե

Իսկ դուք գիտե՞ք ինչ օր է այսօր (երեքշաբթի)

Լինում են, չէ՞, օրեր: Ի նկատի չունեմ կանացի մենստրուացիոն, ի նկատի ունեմ տոնական: Բացի մեծ` պետական, կրոնական կամ գենդեռային տոներից, լինում են փոքրիկ տոներ կոնկրետ մասնագիտության ներկայացուցիչների համար, օրինակ` շինարարի օր, ուսուցչի օր, հրշեջի օր, աշխատավորի օր, սահմանապահի օր, նույնիսկ` ոստիկանի օր: Ու այդ օրերը ինչ-որ կոլեկտիվներում, կարծում եմ, նշվում են` աճապարանքով մոգոնված տոնական սեղանի շուրջ` խմիչք, թեթեւ նախուտեստ ու լիքը երկար-բարակ կենացներ ու հռհռոցներ:

Բա ի՞նչ ենք ուտելու այնտեղ

Վաղուց արդեն ժամանակն է փոխել սննդի աղբյուրները: Սա ասում եմ համամարդկային, ընդհանուր առումով, էվոլյուցիայի գործոնը հաշվի առնելով: Թե չէ ի՞նչ է ստացվում` մեր տեսակը արդեն քանի հարյուր հազար տարեկան է, մենք ստեղծել ենք քաղաքակրթություններ, "Աստվածաշունչ" եւ խաչբառներ, բայց շարունակում ենք սնվել այլ կենդանի օրգանիզմներով: Խփում ենք, սպանում, բռնում, կտրում, եփում, տապակում, մարինացնում կամ խորովում եւ` ուտում: Մեծ հաշվով` վայրենու պես, ինչքան էլ որ